Përshëndetje Shqipëria!

Vandaag gaan we naar Albanie! Als we Lukas' paspoort op kunnen halen tenminste.
Ios heeft ons iets te lang geduurd. We zijn er 5 dagen blijven hangen, uiteindelijk hadden we het best goed naar onze zin :). Het eten was prima en niet al te duur (niet goedkoop though) en naarmate we een paar mensen leerden kennen werd 't een stuk gezelliger. De laatste dag zijn we op een opblaasbaar vlotje achter een speedboot aan gaan hangen, en als we er niet af zouden vallen zouden we het geld dat we daarvoor hadden betaald terugkrijgen. Natuurlijk deden ze alles om er maar voor te zorgen dat we eraf zouden vallen, en dat is prima gelukt. Ikzelf drie keer, Lukas een heldhaftige eenmaal, door uiteindelijk alleen met z'n armen nog de twee bootjes vast te houden en zelf door het water gesleurd te worden op een niet onaanzienlijke snelheid. Maar helaas, geen hall of fame en ook geen geld terug. Wel een paar flink vette foto's (zie facebook) :).

Toen we Ios verlieten vertrokken we voor een nacht en een dag naar Santorini (Thira). Daar hebben we nog een beetje rondgehangen met Klaudia, die we op de boot naar Ios waren tegengekomen, en de tijd dat we dat niet deden hebben we vrij hardcore aan het zwarte strand aldaar gelegen, afgewisseld met zwemmen in de zee, waar je overigens geheel moeiteloos kunt drijven! :D We hadden echt veel eerder naar Santorini moeten gaan, maar uiteindelijk hebben we zo ook een prima tijd gehad op de Griekse eilanden. 's Nachts om 1 uur namen we de boot terug naar Athene, die de volgende ochtend om iets na 8 uur zou aankomen. 'Economy' heeft een nieuwe waarde gekregen door het dak waar zowel de wind als de schoorsteen van de boot deels door naar binnen kwam. Desondanks met een beetje improvisatie en vroegere Lego-ervaring een muurtje kunnen bouwen van m'n backpack en heerlijk geslapen, om uitgerust wakker te worden in Piraeus, de havenstad naast Athene.

De hele dag hebben we niks gedaan. Ik meende op internet te hebben gelezen dat ergens bij een van de verste metrostations in Athene, Kifissia, er een groot busstation was, wat wel handig was voor de rest van onze reis. Helaas bleek er bij aankomst alleen een enorm chill tropisch park waar we toen maar een uur of anderhalf hebben gehangen. Bij terugkomst in Athene bleek al gauw dat alle buskantoren die we nodig hadden op minder dan 2 minuten lopen lag van ons hostel... En dat is waar we zo weer naartoe gaan :)

Maar eerst. Gisteravond gingen we eten zoeken aangezien er in onze standaard eettent een groot Grieks feest bezig was met dansende mensen en livemuziek. Op weg naar voedsel werd mijn naam ineens geroepen, en plotseling zaten daar de twee eerderontmoete Hollandse dames Ashna en Carlijn waar we toen bij hebben aangeschoven. Na het niet mis te verstane diner werd er met enige peer pressure besloten nog ergens een drankje te doen, dat een ouzo werd bij onze favoriete bakker. Lukas en ik waren daar al eerder geweest (resp. voor ontbijt, lunch en tussendoor) en bij iedere terugkeer werden we hartelijker ontvangen. Ditmaal werden we, naast de 4 ouzo, getrakteerd op een enorm bord met hapjes die hun weerga niet kenden, iets dat we met de beste bedoelingen nog niet konden behapstukken gezien de maaltijd die we nog geen uur daarvoor hadden verorberd. Toen we net hadden besloten de hapjes strategisch te verplaatsen zodat het leek alsof het minder was (het was echt HEEL veel) kwam de volgende verrassing: de baas besloot ons op nog een rondje ouzo te trakteren. Ontroerd door zoveel gastvrijheid (en ouzo) hebben we een paar mooie foto's genomen met de beste mannen, eindeloos geproost, beleefdheden uitgewisseld en gelachen om dingen die niemand daadwerkelijk begreep.

Toen bleek dat de dames anderhalf balkon naast ons dak bivakkeerden in het hotel naast het onze (zij: kamer, airco, bedden. Wij: dak.) hebben we nog wat heen en weer geroepen alvorens de diepe slaap ons meester maakte.

Zo dadelijk gaan we kijken of Lukas' paspoort opgehaald kan worden bij de Nederlandse ambassade. Als dat inderdaad het geval is zullen we zo mogelijk vandaag nog een ticket kopen voor de bus naar Tirana of Shkodra in Albanie. Een land dat we geen van beiden kennen en waar mensen "mirëmëngjes" zeggen als ze "goedemorgen" bedoelen. Over een paar dagen vinden we onszelf waarschijnlijk terug in Montenegro, Kroatie of Bosnie. Tot die tijd: ao a en Përshëndetje Shqipëria!